Herkese selam. Bu yazımda gayet eğitici ve öğretici şeyler anlatmaya çalışacağım. Bir önceki konumda ufakta olsa başıma gelen nalet olası birkaç olaydan bahsetmiştim. İşte onların arasında olan bir olay: herkesin bir gün mutlaka yapacağı işlerden birisi: Ev kiralama. Bu yazım bütün açgözlü, insanlıktan nasibini almamış, gözünü para bürümüş, acaba bu gençleri /öğrencileri nasıl dolandırırım diyen bütün ev sahiplerine gelsin.

Bir öğrencinin kutsal işlerinden birisi eve çıkmaktır. Bilmeyenimiz yoktur herhalde. Bende bu işe Temmuz ayında kalkıştım ve o ramazan ayında, oruçlu halimizle, dinlenmeden 4-5 saat dolaşıp bir daire bulduk. Dairenin hakkını vermeliyim. Konum açısından yeri çok güzel. Tam şehrin göbeği diyebileceğimiz bir yerde. İçi falan da diğer dairelere nazaran çok güzel. En önemlisi ara katta olması ve her iki odanın da güneş alması. Yiğidi öldür ama hakkını ver demişler. Bizimkisi de öyle bir olay.

Neyse evi emlakçıdan bulduk, dolayısı ile bir miktar komisyon verdik. Allah'tan depozito istemedi ev sahibi ama onun yerine ekstradan bir senet imzaladık. Buraya kadar her şey güzel. Asıl olay bundan sonra başlıyor. Kira sözleşmesini imzalarken evde tek başıma kalacağımı söylemiştim fakat şuan için birinin geleceği kesin değil daha sonradan belli olacak demiştik. O da eğer gelen olursa bana haber ver en azından evimde kaç kişi kaldığını bileyim demişti. Makul bir istekti bence. Ters düşünülecek bir şey değildi valla ya da ben kötü düşünmemiştim o anlık. Tamam dedik, anlaştık, imzaladık.

Bayramdan önce bir arkadaşımın kalması kesinleştiği için bende haber vereyim dedim. Aradık. Söyledim durumu. Böyle böyle bir arkadaşımda kalacak yanımda haberiniz olsun dedim. Vay efendim ben sana tek kalacak diye vermiştim, şimdi sen iki kişi kalacağım diyorsun. O zaman kiraya 100 TL zam yaparım. Üstüne üstlük Ekim ayını zamlı hali ile verin dedi direk. Ebe insafsız karı hiç mi insanlık yok sende. Eve bir kişi geldi diye 100 TL’lik zam niye. Ben zaten evi tutmuşum, kira belli, zamanı belli; ister babamı getiririm, ister annemi, istersem sülalemi toplarım getiririm, sanane ve istedikleri kadar da kalırlar. Zam ne alaka. Birde sözleşmeyi değiştirin, yenisini yapın demiş ev sahibi emlakçıya. Sözleşmeyi iptal etmek o kadar kolay mı? Neyse şimdi çıkarız desek bir daha ev bulmaya kalkış, taşın diğer işleri hallet derken epey zaman alacağı için buna bi salak yapalım dedik.

Bir gün sonra tekrar aradım ev sahibini. Ev arkadaşım bu fiyatı kabul etmedi. Zaten zar zor veriyordu daha bunun yanına elektriği, doğalgazı, interneti, suyu eklenince fiyat baya artacak, eee arkadaşımda bunu kabul etmediğini söyledi, zaten uygun bir apart buldu. Hafta sonu toparlanıp oraya geçecek dedim. Tamam dedi. Son durum sözde tek başıma kalıyorum ama fiziksel olarak iki kişiyiz. Eğer gelirse de üniversiteden arkadaşım felan gibi bir şeyler diyeceğiz. Neymiş, aynı dilden konuşmak gerekiyormuş.

Not olarak şunu da ekleyim. Belki bilenleriniz vardır ama bilmeyenler için yararlı olabilir. Şuanda yasalara göre, ev sahibi kiracıyı evden atmak isterse öyle anında atamıyor. Kiracının en fazla 2 ay içerisinde ev bulmasını ve taşınmasını beklemek zorunda. Bu süre kiracının yasal hakkı. Fakat bu iki ay sonunda da kapının önüne koymaya hakkı oluyor.

Gözünüz açık olsun valla yoksa yolunacak tavuk olursunuz.